| به يکسو روز را شبگير داده | | زهي مه را رخت تنوير داده |
| کمالت عقل را تشوير داده | | جمالت حسن را در بر گرفته |
| شکر لعل لبت را شير داده | | خرد نطق خوشت را کار بسته |
| ازين نه بم نواي زير داده | | عروش هشت جنت در فراقت |
| صفاتت صد يکي تقرير داده | | چو خوشه ده زبان گشته نهم چرخ |
| ز عکس راي تو تأثير داده | | ازين طاق چهارم روي خورشيد |
| ز کف سر رشته‌ي تقدير داده | | قضا ديده قدر مايه ز قدرت |
| عذاب خلد را تأخير داده | | به فرمان تو اي فرمان ده جان |
| تو از زلف خودش زنجير داده | | دل عطار مجنون غم تو |
| به هم نامي نکو نامم کن اي صدر | | به هم نامي حق دارم زهي قدر |
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}